కదిలే ఒక నదిలా...ఎగసే ఒక తరంగంలా
పచ్చని పైరులా మా పెరటిలోన సీతకోక చిలుకలా
చిన్ననాటి మా గుడిసే గూడులోని గువ్వలా
వయ్యారంగా వంపులు తిరిగిన మా ఊరి వాగులా
తొలకరి జల్లుకి పులకరించిన పుడమితల్లి మట్టివాసనలా
నా మదిలో ఒక మెరుపులా మెరిసావు
అంతలోనే...అంతులేని అగాధాన్ని సృష్టించి
మది మైదానాన్ని ఎడారిల చేసి తెరమరుగైనావు
మేఘమై కరిగావు చినుకై రాలినావు నేలనే తాకావు
వరదై పారి ఏరులో మునిగి చెరువులో చేరావు
కాలువలా చీలిపోయి సముద్రములో కలిసిపోయావు..
ప్రేమ పాశం కొట్టుమిట్టింది.
ReplyDelete