బ్రతికి ఉన్నాం కానీ జీవించడం మరిచాం
పరిమళం ఆస్వాధిస్తూ పూలని మరిచాం
అవసరానికి ఆదుకున్న వారిని మరిచాం
కోరికల్ని బేరసారమాడి ప్రేమను మరిచాం
చావు భయంతో కన్న వాళ్ళని మరిచాం
ఇప్పుడు మైనం కరిగి రాయిగా మారదు
త్యాగమంటూ ఎవరిపై ఎవరికీ దయలేదు
గమ్యం చేరాలనే ఆత్రుతలో దారి మరిచాం
