వలపు పలుకులు

పట్టనట్టుగా పలుకరించే ఆ పలుకులు
వలపువాకిట వేసిన ముగ్గుని చెరిపేసి
మది కిటికీలను కిర్రుమనిపిస్తుంటాయి!

పలుచబడ్డ ప్రేమ చెప్పీ చెప్పని ఊసులు
చెప్పానని పరువపు పాన్పును పరిచేసి  
కవ్వించే కులుకులని కలల్ని కడిగేస్తాయి!

పరిచయాలకు పాకుడుగట్టి పులకరింతలు
తడబాటై తడుముతున్న తలపు రాకాసి 
ఆగలేక సరదాగా సరసానికి రమ్మంటాయి!

పసందుగా పై పైకి ఎగసే క్రొత్త పరిమళాలు
పాత ఇంపు కంపుగా మారి గాలిలో కలిసి
ఉత్సుకత ఉరకలేక చతికిలబడుతుంటాయి!

ప్రేమజాలం

నీ చూపుల భావాలతో నను మైమరపించావు 
కదిలే ఒక నదిలా...ఎగసే ఒక తరంగంలా
పచ్చని పైరులా మా పెరటిలోన సీతకోక చిలుకలా 
చిన్ననాటి మా గుడిసే గూడులోని గువ్వలా 
వయ్యారంగా వంపులు తిరిగిన మా ఊరి వాగులా 
తొలకరి జల్లుకి పులకరించిన పుడమితల్లి మట్టివాసనలా
నా మదిలో ఒక మెరుపులా మెరిసావు
అంతలోనే...అంతులేని అగాధాన్ని సృష్టించి
మది మైదానాన్ని ఎడారిల చేసి తెరమరుగైనావు
మేఘమై కరిగావు చినుకై రాలినావు నేలనే తాకావు
వరదై పారి ఏరులో మునిగి చెరువులో చేరావు 
కాలువలా చీలిపోయి సముద్రములో కలిసిపోయావు..

బొమ్మలాంటి మనసు

హృదయాన్ని బొమ్మచేసి 

నీకు ఇచ్చాను..

పొరపాటున కూడా

దాన్నీ తృంచివేయకు..

నీనా ప్రేమ జతాయే 

దాన్నెవరికీ పంచకు..

జన్మాంతం సాగే పయనం 

మధ్యలో వీడకు..

నేరం చేసిన నిన్ను

క్షమించానని వదలకు

చేసిన బాసలను మరచి 

దారి మరలిపోకు!

వేదన

పువ్వులు విరబూసేది వాడిపోవడానికి

రెండు హృదయాలు కలిసేది విడిపోవడానికి 

రేపన్నది రాక మరపు లేక గుండె గుబులు 

సెలయేరు సాగుతుంది మేఘం వర్షిస్తుంది 

హృదయం మాత్రం మంటల్లో కాలుతుంది

దాహంతో మనసు కొట్టుమిట్టాడుతుంది

చెప్పుకోలేని వేదన విషమైతే బాగుంటుంది! 

నా పాట..

నేను ఒక వ్యధాగీతాన్ని 
నా నిండా వేదనలే నిండి ఉన్నాయి
నా ఆలాపనలో తానం పల్లవులలో
పలికేది కేవలం వ్యధలే... 
స్వరకల్పన నిండుగా రసహీనతే 
వినేవాళ్ళ లేరు, ఉన్నా ఓహో అనరు 
గుండెను కలిచివేయగల జీవస్వరాలు
శ్రోతలను శ్రవణానంద పరచలేను
నా దుఃఖం సామవేదసారాలు
నే సాధించలేని ఎన్నో అంశాలకు ఆకారాలు 
 పాడాలని అనుకున్నా పలకలేని పాటను
నేను మాత్రమే నడిచే గజిబిజి బాటను!!!