ఈ పయనమెంతో భారం నీవు లేని రోజు!
నీవు నా చెంతన లేవని తెలిసి
ప్రతిచిన్ని విషయంలో నీవున్నట్లు
నీతో గడిపిన క్షణాలు అల్లరిచేస్తూ
నన్ను నానుండి దూరంచేస్తున్నాయి!
నా కమ్మని కలవని తెలిసికూడా
నిర్మించని మేడలేవో కూలినట్లు
రంగులన్నీ కలిసి నల్లగామారిపోతూ
నన్ను అగాధంలోకి తోసేస్తున్నాయి!
తీరం చేరని అలవోలె ఎద ఎగసి
జీవితమే అంతమైపోయినట్లు
అంతలోనే నీవు చేయి అందిస్తూ
నాతోడన్న ఆలోచనలే ఊరడిస్తున్నాయి!
jagamey maya
ReplyDeleteమీరు మాయ
Deleteనేను మాయ
అంతా మాయ
బాగుందండి..
ReplyDeleteధన్యవాదాలు.
Deleteబాగుందమ్మా.కాని అది ఎంత లోతున్నా అగాధమే అవుతుంది కాని అఘాధం కాదు.చిన్ని కవితల్లో ఇలాంటి తప్పులు దొర్లకుండా చూసుకుంటే అవి రాణిస్తాయనే సదుద్దేశంతోనే చెప్పాను.అపార్థం చేసుకోవద్దు.
ReplyDeleteసరిదిద్దితే అపార్థమెందుకు? ఆనందమండి మీరు సరిచేసినందుకు. ధన్యవాదాలు.
Deleteఅప్పుడే ప్రేమవైపు మళ్ళిందే గాలి.:)
ReplyDeleteఅప్పుడే ఏంటి ఎప్పుడో మళ్ళింది:-)
Deletehooooo...so lonely
ReplyDeleteనా ఊసులు తోడున్నాయిగా:-)
Deletebagundandi...
ReplyDeleteధన్యవాదాలు.
Deleteకవిత బాగుంది, భావం ,భాషా బాగున్నాయి
ReplyDeleteధన్యవాదాలు.
Deleteబావన్ని బందీగా చేయకుండా చెప్పిన విదానం మనస్సుకు హత్తుకుంది
ReplyDelete