వేదన

పువ్వులు విరబూసేది వాడిపోవడానికి

రెండు హృదయాలు కలిసేది విడిపోవడానికి 

రేపన్నది రాక మరపు లేక గుండె గుబులు 

సెలయేరు సాగుతుంది మేఘం వర్షిస్తుంది 

హృదయం మాత్రం మంటల్లో కాలుతుంది

దాహంతో మనసు కొట్టుమిట్టాడుతుంది

చెప్పుకోలేని వేదన విషమైతే బాగుంటుంది! 

నా పాట..

నేను ఒక వ్యధాగీతాన్ని 
నా నిండా వేదనలే నిండి ఉన్నాయి
నా ఆలాపనలో తానం పల్లవులలో
పలికేది కేవలం వ్యధలే... 
స్వరకల్పన నిండుగా రసహీనతే 
వినేవాళ్ళ లేరు, ఉన్నా ఓహో అనరు 
గుండెను కలిచివేయగల జీవస్వరాలు
శ్రోతలను శ్రవణానంద పరచలేను
నా దుఃఖం సామవేదసారాలు
నే సాధించలేని ఎన్నో అంశాలకు ఆకారాలు 
 పాడాలని అనుకున్నా పలకలేని పాటను
నేను మాత్రమే నడిచే గజిబిజి బాటను!!!

ఎదలో ఏదో

ఎదలో సవ్వడులు నీ వల్లే... 
మదిలో అలజడులు నీ కోసమే
మది తాపత్రయ పడును నీ కొరకే
నిన్ను చూడాలని కనే కలలు 
నీవు లేక సెలయేరైనవి కనులు
ఎదలో దాగున్న ఇష్టాలను తెలపే
ప్రయత్నం చేస్తున్నా పలుమార్లు 
మన మధ్య జరిగిన ఘర్షణలని
మరి కొన్ని సరదా సంఘటనలని
ఎడబాటుని తట్టుకోలేక నీవు లేక 
ఎక్కడ ఉన్నావో తెలుసుకుని 
ఈ క్షణమే చెంతకు చేరాలనిపిస్తుంది!!

నా నువ్వు

జీవితమంటే నీ నా కధల సమ్మేళనం

కొన్ని కోల్పోతూ పోయినవి దొరకడం

లైఫ్ అంటేనే వచ్చి పోవడమని అర్థం

గడియల్లో జీవితకాలాన్ని దొంగిలించడం

నువ్వు ఎగసిపడే సాగరం నేను తీరం

నీవు నాకు నేను నీకు తోడు నీడలం

కళ్ళు సాగరమైనా, కోర్కెల జలపాతం!

పరవశం

వెన్నెలను తాకిన కలువరేకులు 
ఎదను జల్లుమనిపించి మత్తు జల్లి
మూతపడిన కళ్లలో కలలను రేపి
తారలను తరిమి తాను మాయమై
కిరణాలను తొందరచేసి పిలిచి...
ఎర్రబడ్డ కళ్ళు ఏమైందని ప్రశ్నించ
బిత్తర పోయిన మనసు తలవాల్చి 
నీ వెచ్చని చూపుకు దాసోహమంటూ
నీ మరలి రాకకై చూస్తూ గడపసాగెను! 

మరిచాం

మనం మైత్రిని మంచితనాన్ని మరిచాం

బ్రతికి ఉన్నాం కానీ జీవించడం మరిచాం

పరిమళం ఆస్వాధిస్తూ పూలని మరిచాం

అవసరానికి ఆదుకున్న వారిని మరిచాం

కోరికల్ని బేరసారమాడి ప్రేమను మరిచాం 

చావు భయంతో కన్న వాళ్ళని మరిచాం

ఇప్పుడు మైనం కరిగి రాయిగా మారదు 

త్యాగమంటూ ఎవరిపై ఎవరికీ దయలేదు

గమ్యం చేరాలనే ఆత్రుతలో దారి మరిచాం 

తెరచిన పుస్తకం

ఇదేం జీవిత ప్రయాణమో అర్థం కావడంలేదు
ఎవరైనా అర్థంకాని ఈ పొడుపుకధను విప్పండి 
అభీష్టాల్ని తీర్చే అభయం కోసమే అన్వేషణ
సాగరమన్ని స్వప్నాలున్నా కనులు బీడుబారినవి
ఇవేమి ఆశల అలలో తనలో నన్ను ముంచేస్తున్నవి 
ఇదేమి వెర్రితనమో ఇంతటి లగ్నమెందుకో తెలియదాయె
హ్రుదయం మాత్రం వెంపర్లాడుతుంది కోరికల కస్తూరికై
నింగి నుండి నేల వరకూ నా చేతులు చాచి ఉన్నాయి 
ఇది కలో నిజమో ఎవరైనా తేల్చి చెప్పండి
తెరచిన పుస్తకం చదివి బయట లోపల ఒకటని తేల్చండి..

తీరని కలలు

మనసు కోరిన వాటిని కనులు దూరం చేసెనని 
ముక్కలైన కలలు చెప్పలేనంటూనే చెప్పేసాయి!

దరిచేరి దక్కని వాటిపైనే ప్రాకులాట అధికమని 
విరిగిన మనసే వివరించి వేదనతో ఓదార్పు కోరే!

అసలు ఆశించింది ఏమిటి చివరికి మిగిలిందేమని 
ఆవిరైన కన్నీరే అలసిన మనసుని ప్రశ్నించింది!

కోరికలు నింగిని తాకొచ్చి మరల దరి చేరలేనని
ప్రపంచాన్నే వెలివేసి ప్రాణం వదిలి గాలిలో కలిసె!  

తప్పెవరిదో?

నువ్వు మోసగాడివని తెలిసి భాధకాదు

నిన్ను మార్చాలని ప్రయత్నించిన వారు

ఓడిపోయారు అని తెలిసి దిగులంతా

కొంతుకోసి నీవు చెప్పంటున్నావు

మనసులోని మాటను విప్పమంటున్నావు

కనురెప్పలు తడిసి ముద్ద అయినాయి

మన మధ్య మాటలు అంతమైనాయి

తప్పెవరిదో తెలీదు కాలానిదా మారిన మనదా 

నిన్ను మరవడానికి కొంచెం వ్యవధి కావాలి

నీలా మోసంచేయాలంటే సమయం కావాలి!

మమైకం

సంధ్యవేళ మామిడితోటలో 
చల్లని వెన్నెలకి చెట్టు క్రింద
ఆకుమాటు పిందెలు తడవ
ఆమని భళ్ళున వెల్లివిరియ 
ఎచ్చట నుండి వాలెనో గోరింక
చెట్టుకొమ్మల్లో ఊయల ఊగుతూ 
కుహూ రాగాలు కొంటెగా కూయ 
విన్న చిలుక పరవశంతో నవ్వ
గమ్మత్తుగా రెండు ఏకమాయె!