నాప్రేమపుట్టుక

గుండెసవ్వడి ఎందుకో గుబులుగుంది
రోజూ నువ్వునాతో ఎందుకు ఉండవంది

ఊసులు ఎన్నో చెప్పి మాయమౌతావని
అయినా నీకే మనసిచ్చానని గేలిచేస్తుంది
వినిపిస్తున్న గుండెఘోష నీదానాదా అంది


మెరిసేతారను తోకచుక్క చేసి రాలనీకంది
గాయపడ్డమది ముట్టుకుంటే మసౌతుంది

మరచిపోయి మరోగాయంచేసి నన్నుతాకితే
గమ్యంలేని గాలినై ధూళిలో కలిసిపోతానంది
నాప్రేమపుట్టుక నీపేరుతోటే ఆది అంతమంది

మనసు మనసుతో

మనసు మనసుతో అన్నది బాసచేయమని
ఎక్కడున్నా ఎన్నటికీ నన్ను మరచిపోవద్దని
ఋతువులెన్ని మారినా నీవు మారిపోవద్దని

ప్రేమమార్గంలో జంటగా నిన్ను తోడు రమ్మని
ప్రశాంతంగా ఉండనీయని ప్రేమకోరింది ప్రేమని
జీవితమే నీదని తెలిసడిగింది జీవంపోయమని

దూరమెంతైనా వెళ్ళినంత వేగిరం తిరిగిరమ్మని
ఇదిగో అదిగో అని మాటలతో మభ్యపెట్ట వద్దని
పగలైనా మబ్బేసినా వెన్నెలరేయైనా రారమ్మని 

ప్రాణాన్నే ప్రాణానికి పెట్టుబడి పెట్టి ప్రేమించమని
ఓ జ్ఞాపకమా మనసావాచా మరచిమారిపోవద్దని

నాకిష్టం

ఎవరినీ కష్టపెట్టకూడదు అన్నదే నాకు ఇష్టం
నా వేదనా సామ్రాజ్యానికి మహారాణిని నేను
పరుల ఆనందం పంచన చేరే అనుభవంలేదు

అందరూ నవ్వుతూ ఉండాలన్నదే నా కోరిక
ఎదుటివారికి చెడును ఎన్నడూ నేను కోరను
ద్వేషాన్ని నాటి నీరుపోసి పెంచడం నాకురాదు

ఇతరుల కొరకు  ఎంతటి త్యాగానికైనా నే సిధ్ధం
వేరొకరికి కీడెంచి శాపాలతో జీవిస్తూ బ్రతకలేను
పొరపాటునైనా మనసు నొప్పించడం నాకురాదు

వ్యధాభారం

విశాల గగనంలో విహరించాలని....
గుప్పిట్లో ఆకాశాన్ని బంధించాలని
అనుకుంటూ ఊహల విహంగమై ఉంటే
నా మనసుని అందరూ చదివేస్తున్నారు
ఇంక నేను విరహాన్ని ఎలా వివరించను
వ్యధను అస్సలు ఇంకేం వ్యక్తపరచగలను?

                       *****

నీ మాటలు కరువై మనసు బరువై....
జీవనసారమేదో కరువై జీవితమే దిగులై
క్షణాలన్నీ యుగాలుగా మారి బోధిస్తుంటే
వినిపించదు ఏ జ్ఞానం నీవు నా కంటపడక
రెప్పలకు కునుకేమివ్వను నిన్ను చూసేదాక
యుగళగీతం ఏం పాడను సోలోగా మిగిలాక?

రా...

రా....ప్రేమ ఊసుల తైలంతో
ప్రణయజ్యోతిని వెలిగిద్దాం!!

రా....ఇరునయనాల కలయికలో
ప్రేమసామ్రాజ్యాన్ని నిర్మిద్దాం!!

రా....ఒకరికోసం ఒకరంటూ
ప్రణయానికి పరిభాషగా నిలుద్దాం!!

రా....అవరోధాలను ఎదిరించి
ప్రేమంటే ఇదేనని నిరూపిద్దాం!!

రా....సహృదయ సహనంతో
ప్రణయవటవృక్షమై పైకెగబ్రాకుదాం!!

ఇంతే నాకుచాలు

అందరాని చందమా నాకెందుకు
అద్దంలాంటి నామామ చాలునాకు
చక్కెరలేని పాలకోవా నాకెందుకు
చక్కనిమనసున్న బావే చాలునాకు
అందాల రాజకుమారుడు నాకెందుకు
అన్నీతెలిసిన అత్తకొడుకు చాలునాకు
సొమ్ముకావాలనే సోగ్గాడు నాకెందుకు
నన్ను మెచ్చిన సొగసరోడే చాలునాకు
చూడ చక్కని సుందరుడు నాకెందుకు
నాబుగ్గన దిష్టి చుక్కెట్టేవాడు చాలునాకు
బాసలెన్నో చేసే బడాబాబు నాకెందుకు
నానుదుటి బాసికమయ్యేవాడే చాలునాకు
అందరిలా అన్నీ అడిగేదాన్ని కానే కాను
కొందరిల కొన్ని కోరను... ఇంతే నాకుచాలు

ఇదేం ప్రేమో!

అందరికీ అందుబాటులో ఉంటావు
నాకుమాత్రం అందకుండా పోయావు

అందరిపై కారుణ్యాన్ని చూపుతావు
నా కళ్ళలో ప్రేమనుమాత్రం చూడవు

అందరి గుండెలయలకర్థం చెబుతావు
నా గుండెఘోషనెందుకో వినకున్నావు

అందరితో పరిచయాలు స్నేహమంటావు
నా పరిచయమొక్కటే నీకు వింతంటావు

అందరికీ అర్థమై నాకు అర్థంకాకున్నావు
ఇదేమిటంటే ప్రేమంటే ఇదేనని అంటావు!

నా ఊపిరి

కొంత మంచి మరింత మొండివాడివి
ఎలాంటివాడివైనా నీవు నావాడివి
కొంత అల్లరి మరింత అసూయపరుడివి
నా శింగారానికి కారణమైనోడివి
కొంత తెలివైన మరింత తిక్కా ఉన్నోడివి
ఏదోలా నా మనసు దోచిన వాడివి
కొంత నిజానివి మరింత కలల అలజడివి
నాలో దాగిన నా నమ్మకానివి
కొంత కొంటెతనం మరింత కోరినవాడివి
ఎందుకంటే నీవు నా నిరీక్షణవి
కొంత ప్రియం మరింత పౌరుషమున్నోడివి
నన్ను వలచి నాకు నచ్చినోడివి
కొంత రసికుడివి మరింత రాక్షసుడివి
ఏమైనా నేను శ్వాసించే ఊపిరివి

మీరేమంటారు?

వింతగా నా భావలకి రూపాలే మార్చేసి
ప్రశ్నలనీ జవాబులనీ వాళ్ళే చెప్పేసుకుని
నచ్చలేదన్న నా మనసుకి ముసుగేసి మార్చేసారు
రంగులు మారిస్తే ఊసరవెల్లి, మరి భావాలు మారిస్తే?

వింతగా ఉంది దూరమై దగ్గరైన నా ఈ ఒంటరితనం
స్వప్నాల మేడలైనా ఆనందాలతో నింపివేయబడలేదు
ఈ బంధాలనడుమ అందరూ వింతగా కనపడుతున్నారు
మాయలోకంలో అన్నీకొంటారు అమ్ముడౌతున్నంతకాలం!

వింతగా మారిన లోకంలో నేను అస్తిత్వాన్ని కోల్పోయి
అసలురూపానికి రంగులద్ది రాని నవ్వుని పెదవులపైదిద్ది
జీవితాన్ని సహజంగానటిస్తూ భ్రమలో బ్రతుకంటున్నారు
ఇలా శరీరాన్ని సౌక్యంగా బ్రతికిస్తూ మనసుని ఉరివేసి చంపేస్తే?

1/2మనసు

భాధే బాగుందన్న భ్రమలో ఉన్నాను

మరణాన్ని చేరబోయి నీకు చేరువైనాను

మౌన తీరాన్ని నీవు నాకు చూపావు

నా కంట కన్నీటి కెరటాలని తెప్పించావు

పైకి కనపడని గాయం భాధ పెడుతుంది

హృదయం సగమే నా దగ్గర మిగిలుంది

ఆ సగమైన మనసు మరోసగాన్ని కోరింది

నా మనసే నన్ను వెలివేసి జీవఛ్ఛవమైంది!

ప్రేమంటే

 
ఏవేవో కలలు కన్నాను.... 
నన్ను మించి నిన్ను ప్రేమించాను
నీముందు నా మనసును ఉంచాను!

హృదయం పగిలింది....
నిశ్శబ్ధంగా రోధించింది
నీతో మాత్రం అది కేవలం భాధేనంది!

జంట విడిపోయి....
మనసులు మూగబోయినవి
అయినా అది ప్రేమేకాదంటూ అరిచింది!

ఎలా తెలుపను?

మౌనానికి కారణమేమి చెప్పను
నిశిరాతిరిలో నిశ్శబ్ధానికి కారణమేమనను?

కన్నీటికి కారణమేం పలుకను
వర్షించే మేఘం గురించి ఏం వివరించను?

నిజమా అనడిగితే రుజువేం తీసుకురాను
నడిసంద్రంలోని నావకు లోతునెలా చూపను?

నా ప్రేమని గురించి నేనేం తెలుపను
నీగురించి నీవే నన్నడిగితే ఏమనను?

హృది వీధిలో...

నా  హృదయ వీధిలో విహరించే ఓ తీయని ఊహా
నా కళ్ళలో ఓ కమ్మని కలగా నిదురించ రావా....

నా గొంతు పలికే ప్రతి అక్షరం నీ నామమే కదా
నా ఊహాలతకి ఊపిరినీయ పరుగున నను చేరవా....

నా భావోధ్వేగాలని నియంత్రించే యంత్రానివి నీవు
నా కవిత ఆది అంత్యాల మధ్య ఖాళీని పూరించవా....

ఇంకెందుకు.!?

నా అరచేతి రేఖారాతలని నిందించి లాభమేమి?
నాతో పరిచయం ఎందుకని అడిగి లాభమేమి?
నా నుదిటిరాతలో లేని నీకై శోధించి లాభమేమి?

భావాలెన్నో బదుల్లేని ప్రశ్నలుగా మిగిలాయి!
మదిని భారంచేసే భాధలే నేస్తాలుగా మారాయి!
నీ తలపులతో మరికొన్ని వద్దన్నా వచ్చి చేరాయి!

ఆనందాలని పంచే తలపుల ఊహలెన్నో నావి.
మౌనాన్ని బహుమతిచ్చి మరిచే ఊహలు మీవి.
సరిపడే భాధలుండగా ఇంకెన్ని కొనుగోలు చేసేది.

గులాబీ గొప్ప

ఎర్రగులాబీకే ఆ అర్హతా?
ప్రేమకి అదేమైనా అధినేతా?

దానికున్న ముల్లే దాని రక్షణ
తిడతారందరూ అందంగా లేదనా
ముల్లుంది కనుకే గులాబి పదిలం
అందముందని కూడదు దానికాగర్వం
అందాన్ని చూసి కేవలం ఆనందిస్తారు
పరులకొరకు ప్రాకులాడితే ఆరాధిస్తారు

ప్రేమ పంచడానికి రోజాపువ్వే కావాలా?
ప్రతిఫలం ఆశించక చేసేపని పసిడి కాదా?

నాకోసం

నాకోసం నా వాడిగా వేచిచూస్తూ
నిజమయ్యే స్వప్న రహదారిపై
ప్రేమ పూలరేకుల తివాచీ పరచి
నా రాత గీతల ప్రేరణగా మారి
అనురాగల అపూర్వ పందిరిలో
ఊహించని అంబరాన్ని తాకేలా
ఊసుల ఉత్ప్రేరణలో బంధించి
నేను నీవుగా మారిన ఆరేయి
ఆనందమయ జీవితం నాదేకదా!

తెలిపేదెల

నల్లని కురులను చూసి భయమేల
మోము మెరుపును నీవు కానలేదా! 
కవ్వించే చూపులకే కంగారుపడనేల
నాకే దక్కి కలను నిజం చేయరాదా!

మొగ్గలో మకరందముందని భ్రమేల
వికసించిన పూపరిమళం నీది కాదా!
నేను పలికే నిజాలకి సాక్ష్యం కావాల
ఎగసిపడే నా ఎదసవ్వడిని వినరాదా!

నిన్ను కోరిన నన్ను చూసి నవ్వాల
నువ్వేనేను అన్న బరోసానీయరాదా!
నువ్వంటే నాకు ఇష్టమని తెలిపేదెల
ప్రేమించే హృదయాన్ని కనుగొనరాదా!